1+2 نگرانی ایرانی
به گزارش نوای پرنده پارسی، مردم نگرانند؛ نگران از نبود احتیاج های ضروری و بلکه حیاتی شان. از نبودِ برقی که این چند هفته، هر از گاه رفته و در تاریکی، تنها، رها مانده اند. از نبود آبی که 10 روز بیشتر است که چنان آنان را در مضیقه گذاشته که شبانه به خیابان ها آمدند که شاید صدای شان را بشنوند.
اعتماد در ادامه نوشت: حتی نگران از احتیاجی که میلیون ها سال، بشر بی آن، بی آنکه کمبودی احساس کند زندگی اش را نموده، اما حالا، طی همین چند ده سال چنان محوری و بلکه حیاتی شده که قطع دسترسی که هیچ، گاه ساعتی اختلال در دسترسی چنان شهفرایندان یا همان کاربران فضای مجازی را به نقطه جوش می رساند و طاقت شان را طاق می نماید که انگار خدایی نانموده به تنش آبی و خشکسالی و خاموشی دچار شده اند.
شهفرایندان این روز های داغ تابستان 1400 را، اما درحالی سپری نموده و می نمایند که گاه با مصایب ناشی از بی آبی سروکله می زنند، گاه درگیر مسائل خاموشی و قطع برقند و در این گیر و دار، هر از گاه خبری هم از احتمال فیلترینگ این و آن شبکه اجتماعی محبوب شان می شنوند و صحبت و سخنی درخصوص قانون نویسی مجلس یازدهمی ها در این خصوص؛ قانونی که البته بهتر و صحیح تر است همان طرح بخوانیمش و بیش از این جدی نگیریمش، اما حالا دیگر نه صرفا طرحی که در کازیوی نمایندگان خاک می خورد تا این دوره 4 ساله تمام گردد؛ بلکه طرحی که از ابتدای همین هفته در دستورکار مجلس قرار گرفته و اگرچه پیش ازظهر دیروز، همین که نشست علنی مجلس به دقایق پایانی رسید و خبری از ورود به آن نشد، چند رسانه از سر ذوق و شوقی البته کم دوام، تیتر زدند که اعتراض ها نتیجه داده و مجلس محافظه کاران عقب نشسته است.
حال آنکه این صرفا یک خطای رسانه ای بوده، ناشی از ناآشنایی با ساختار و فرایند کار مجلس و جلسات علنی اش و طرح بحث انگیز و جنجالی مجلس یازدهمی ها صرفا به علت آنکه در نوبت نخست رسیدگی نبوده و رسیدگی به موارد مقدم طولانی شده، در این جلسه مورد آنالیز قرار نگرفته و نمایندگان نهایتا ظرف همین دو، سه نشست علنی بعدی وارد بحث آن خواهند شد.
طرحی که البته طراحانش نام صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی بر آن گذاشته اند، اما کارشناسان بیرون مجلس و البته حتی برخی از همین نمایندگان عمدتا دست راستی مجلس یازدهم معتقدند نه تن ها حقوق کاربران را صیانت نمی نماید، بلکه مشخصا حقوق شان را محدود می نماید.
آنچه، اما فارغ از نگرانی مردم، بحث از مسائل ناشی از تنش آبی و اختلال نابهنگام برق رسانی را به بحث اینترنت و فضای مجازی پیوند می زند، صرفا آن نیست که این سه به اسم احتیاج های اساسی شهفرایندان ایرانی، به یکدیگر مشابهت دارند؛ بلکه دست کم به جز این، از جهتی دیگر هم آن دو فقره نخست به این مورد آخری مربوط است و آن، حق انتقاد و اعتراض شهفرایندان است.
اینکه وقتی شهفرایندی آب ندارد، حق دارد که به طور مسالمت آمیز اعتراض کند و وقتی به خاموشی نابهنگام و ناشی از ضعف مدیریت برق دچار شد، حق دارد که در چارچوب قانون اعتراضش را بگوید و البته اگر دسترسی اش به اینترنت با چالش روبرو بود، از این حق برخوردار است و حتی آن طور که ازقضا همین دو، سه روز گذشته رییس جمهوری هم به صراحت مورد تاکید قرار داده، حق دارد خیابان را محل بیان اعتراض خود برگزیده و دست به تجمع اعتراضی در اماکن عمومی بزند.
اما نکته ای دیگر هم در میان است و آن، اینکه اینترنت و فضای مجازی، نه فقط حقی است که شهفرایندان محق به برخورداری از آن هستند، بلکه در عین حال فراهم نماینده فرصت و مجالی است که شهفرایندان (کاربران) به کوچه پس کوچه های مجازی اش سر بزنند و اینجا و آنجا، ازقضا به مسالمت آمیزترین شکل ممکن اعتراض نمایند؛ هم به اینکه چرا بر فرض حق برخورداری اش از این امکان مجازی محدود شده یا قرار است چنین گردد و البته هم به اینکه مثلا چرا شرایط آب چنین است یا خاموشی گاه و بی گاه، کار و زندگی شان را به چالش کشیده و بعلاوه مجالی است برای بیان هزار و یک نقد و گلایه دیگر از کمبود ها و کاستی ها، خطاب به این مسوول دولتی و آن مقام حاکمیتی که حتی در بخش هایی از فضای مجازی که به موجب قوانین رسمی مملکتی، مسدودند.
دیروز که چهارمین روز مرداد ماه 1400 بود و درست 10 روز مانده به مراسم تحلیف رییس جمهوری منتخب در صحن علنی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، درحالی فرصتی بود برای آنکه نمایندگان مجلس از 10 شب اعتراض خوزستانی ها به شرایط آب این استان بگویند که در نشست علنی پیشین مجلس که ازقضا در اوج همین اعتراضات برگزار گردید، جز یکی، دو تذکر و درخواست در این خصوص، عملا صحبتی از تریبون مجلس درباره خوزستان نبود. جالب آنکه آن جلسه علنی که با حضور معاون وزیر نیرو برگزار گردید، اگرچه به طور کلی درباره مسائل برق صحبت شد، اما بحث خاصی از خاموشی های اخیر هم نبود.
هرچه بود همان روز در همین صفحه اعتماد از این هم نوشتیم که چرا واکنش بهارستان به اعتراضات خوزستان، چیزی است بسیار نزدیک به بی تفاوتی و بلکه سکوت. دیروز البته اوضاع متفاوت بود و نمی توان گفت که نمایندگان از خوزستان و تنش های آبی اش نگفتند، اما اولا درباره آن معضل دیگر که همان خاموشی ها باشد، چیزی نگفتند و ثانیا آنچه درباره خوزستان گفته شد هم چندان برجسته نبود.
جالب آنکه دیروز درحالی شاهد این بی توجهی یا به تعبیر منصفانه تر، فراموشی مساله خاموشی ها ازسوی ساکنان بهارستان بودیم که در فاصله چند کیلومتری ساختمان مجلس، خاموشی و قطع برقِ پاساژ علاءالدین، نه فقط صدای فروشندگان و خریداران حاضر در این مکان تجاری را درآورد و خیابان جمهوری را برای ساعاتی به محل تجمع اعتراضی منتقدان شرایط مدیریت منابع انرژی و مشخصا برق رسانی تبدیل کرد، بلکه بنابر ویدیو هایی که بلافاصله و به طور گسترده از این تجمع اعتراضی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی دست به دست شد، تعدادی از دیگر شهفرایندان تهرانی هم به معترضان پیوستند.
این را هم نباید از یاد ببریم که فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، همزمان با برگزاری نشست علنی دیروز مجلس و ساعات پس از اتمام این نشست، محل اعتراض کاربرانی بودند که نگران طرح مجلس برای ساماندهی این فضا یا به بیان دقیق تر محدود ساختن آن هستند.
کاربرانی که معتقدند فارغ از آنکه شهفرایندان به شرایط آب معترضند یا از خاموشی ها گلایه دارند یا مسئله ای جز این دو دارند و حتی اگر هیچ مسئله ای ندارند، از این حق برخوردارند که آزادانه حرف و نظرشان را ابراز نمایند و گلایه و اعتراض شان را به وسیله حساب های کاربری و صفحات شخصی شان در این و آن شبکه اجتماعی به گوش مسوولان برسانند و حالا شاید حتی بیش از آنکه نگران آب و برق شان باشند و مضطرب نسبت به وضع معیشت شان، از این تصویر احتمالی خود که چند صباح دیگر پیرو تصویب طرح جنجالی مجلس یازدهمی ها، درحالی که با مشکل آب و برق روزگار می گذرانند، حتی تریبونی که برای بیان نارضایتی دراختیارشان بوده هم از دست برود و بعد، آن ها بمانند و مسائلی که فضای سکوت بر آن سایه انداخته و گذر زمان نه تنها مسائل شان را پیچیده تر کند، بلکه تیرگی سایه سکوت را دوچندان و گستردگی و وسعتش را هم افزون کند.
منبع: فرارو