بی باک: بودجه چند فدراسیون را به یک مربی خارجی فوتبال دادند اما قهرمان آسیا هم نشدیم، خبری از درِ باغ سبز در اروپا نیست - نوای پرنده پارسی

جهت دریافت خدمات طراحی خانه دوبلکس ویلایی با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

مهدی بی باک در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران، در مورد تاثیر شیوع ویروس کرونا بر فعالیت رشته های ورزشی گفت: در حال حاضر شرایط به گونه ای است که اولویت سلامتی است و جدا از بحث المپیک، رشته های ورزشی و تکواندو؛ اولویت تنها سلامتی و جنگیدن با این ویروس عجیب و غریب است. تمام کشورها در حال کوشش هستند تا مردم خود را حفظ نموده و از این همه گیری به دور نگه دارند. مسئله ای که باعث شده المپیک به عنوان بزرگترین رویداد ورزشی دنیا یک سال به تعویق بیفتد و برگزاری آن در سال آینده نیز در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.

با فرایند فعلی بعید می دانم المپیک برگزار شود

وی گفت: با فرایند فعلی بعید می دانم المپیک توکیو برگزار شود. اولویت فقط برگزاری المپیک نیست و کیفیت آن مهم است. باید شرایط امنی برای ورزشکاران و تماشاگران این رویداد مهیا شود تا خطری آنها را تهدید نکند. قطعا اگر این امکان وجود نداشته باشد، کمیته بین المللی المپیک و ژاپن به عنوان یکی از کشورهای پیشرفت دنیا اولویت را سلامت جامعه و ورزشکاران قرار می دهند و این رویداد را برگزار نخواهند کرد.

سرمربی سابق تیم ملی تکواندو در مورد شرایط تمرینی ورزشکاران دنیا مطرح کرد: تمرینات گروهی در تمام رشته ها در پیشرفت ورزشکاران تاثیرگذار است و ورزشکار با تمرینات انفرادی تنها می تواند بدن خود را در آمادگی نسبی نگه دارد. شرایط برای همه یکسان است و فقط ورزشکاران ما نیستند که تمرینات خود را به شکل گروهی برگزار نمی نمایند؛ اگرچه بسیاری از کشورهای اروپایی با توجه به شرایط کنترل ویروس کرونا تمرینات گروهی خود را شروع کردند که بیشترا این تمرینات در فضای باز برگزار می شود.

اگر هدف ورزشکار از حضور در المپیک کسب درآمد باشد، پیروز نمی شود

بی باک اضافه کرد: اگر خدایی ننموده هر کدام از ورزشکاران ما به این بیماری دچار شوند شرایط برای بازگشت آنها به ورزش حرفه ای سخت است و زندگی حرفه ای آنها به خطر خواهد افتاد. ورزشکاران ما برای کسب سهمیه المپیک جهت بسیار سختی را طی کردند تا المپین بشوند، اما تمام زندگی المپیک نیست. بالاخره این همه گیری روزی با کشف واکسن تمام خواهد شد، اما اگر خدایی ننموده اتفاقی برای ورزشکاران که هنوز فرصت حضور در یک یا دو المپیک آینده را در پیش دارند، رخ دهد، آنها را از دست خواهیم داد.

وی در مورد اینکه بیشتر ورزشکاران کشورمان عدم برگزاری المپیک را از دست رفتن فرصت اقتصادی مناسب می دانند، گفت: بعد از 30 سال حضور در ورزش حرفه ای به عنوان بازیکن و مربی به جرات می گویم ورزشکاری که برای کسب جایزه به المپیک برود هیچ وقت پیروز نخواهد شد. برای کسب مدال المپیک به انگیزه ای بیش از انگیزه اقتصادی احتیاج داریم. همه قهرمان المپیک بحث شان دریافت جایزه اقتصادی نبوده و اگر هدف شان کسب درآمد اقتصادی بود به هدف خود نمی رسیدند. اگر ورزشکاری این تفکر را داشته باشد بهتر است به دنبال کار دیگری برود تا شاید درآمد بیشتری کسب کند. انگیزه اقتصادی می تواند به ورزشکاران یاری کند، اما باید یکی از 100 انگیزه او در این راه باشد.

ورزشکار حرفه ای به غیر از ورزش کار دیگری بلد نیست

بی باک اعلام نمود: در سال 80 سه ماه قبل از مسابقات دنیای دچار شکستگی ساق پا شدم و دوران نقاهتم برای بازگشت به شیاپ چانگ دو سال طول کشید. در تمام این مدت تمرین ذهنی داشتم و تا جایی که می توانستم کوشش کردم بدنم را برای بازگشت آماده نگه دارم. بعد از این اتفاق مجددا برگشتم و پیراهن تیم ملی را به تن کردم و به مدال دنیای رسیدم.

قهرمان سابق دنیا ادامه داد: در این مدت انگیزه ام برای بازگشت مادی نبود. این درست که احتیاج است ورزشکار حرفه ای به ورزش به چشم حرفه نگاه کند، چرا که ورزشکار حرفه ای به جز ورزش کار دیگری بلد نیست. در این شرایط باید ورزشکار از جایی مانند وزارت ورزش و فدراسیون مربوطه حمایت شود. خوشبختانه یک بار در سال 82 تمام قهرمانان دنیا و آسیا به استخدام به شرکت ملی نفت درآمدند و شرکت نفت نیز خیلی با این ورزشکاران در زمان حضور در تیم ملی و حتی بعد از سرانجام قهرمانی همکاری کرد.

اینگونه نیست که کشورهای اروپایی به ورزشکاران ایرانی درِ باغ سبز نشان بدهند

وی ادامه داد: از قهرمانان سابق در حال حاضر هادی افشار رئیس قسمت امور ورزش شرکت ملی نفت شده است. مجید افلاکی و بهزاد خداداد نیز با این شرایط هنوز مشغول به کار هستند. این کار اقدام بسیار خوبی بود که سازمان تربیت بدنی وقت انجام داد، اما دیگر تکرار نشد. همواره گفته ام اینگونه نیست که در اروپا و آمریکا به ورزشکاران کشورهای دیگر و ایران درِ باغ سبز نشان بدهند و آنها فقط منتظر باشند ورزشکاران ما از کشور خارج شوند.

بی باک تاکید نمود: در بعضی کشورهای اروپایی، ورزشکاران تیم های ملی حتی پول بلیت حضور در مسابقات را خودشان پرداخت می نمایند و تنها در صورت کسب مدال این پول به آنها بازمی شود. در ورزش حرفه ای هیچ تضمینی وجود ندارد ورزشکار در هر رویداد پیروز به کسب مدال شود. البته در کشورهایی مانند روسیه، انگلیس، کره جنوبی و آذربایجان نیز ورزشکاران تامین هستند و آینده خوبی در انتظار آنها بعد از ورزش قهرمانی است.

پرداخت بودجه یک یا چند فدراسیون به مربیان خارجی دردآور است

سرمربی سابق تیم ملی با انتقاد از صندوق حمایت از قهرمانان گفت: صندوق حمایت از قهرمان حدود 13 سال است که یک هزار تومان به حقوق ورزشکاران اضافه ننموده است. شنیدم بعضی مسئولان مطرح کردند این صندوق برای کسانی است که احتیاج اقتصادی داشته باشند که اصلا حرف درستی نیست. باید این حقوق حتی به قهرمان المپیکی که میلیاردها تومان جایزه گرفته نیز پرداخت شود تا به نوعی برای حضور ورزشکاران جوان در رشته های مدال آور و افتخارآفرین انگیزه ایجاد شود.

وی مطرح کرد: کشور ما کشور ثروتمندی است و این درد است که به یک مربی خارجی چندین برابر درآمد یک یا چند فدراسیون پول می دهیم؛ مربی که حتی تیم ما را قهرمان آسیا نیز ننموده است. از طرفی به مربی ایرانی که تیم کشورمان را در میان 180،190 کشور قهرمان دنیا می نماید تنها معادل 500 دلار حقوق می دهیم که این ظلم است. اگر پول نداریم، پول هایی که به مربیان خارجی فوتبال، والیبال و بسکتبال می دهیم از کجا می آید؟

2 میلیارد تومان برای 52 نخبه ورزشی نداریم؟

بی باک با انتقاد از بعضی مسائل قراردادهای امضا شده در فوتبال به خبرنگاران گفت: از طرفی بعضی مدیران ما چون ورزشی نیستند و با قوانین ورزشی آشنایی ندارند هر قراردادی را سرسری امضا می نمایند، بدون اینکه بدانند پولی که به مربی خارجی قول می دهند زنده خواهد شد و ما اگر حق و حقوق کسی را ضایع کنیم با AFC، فیفا و دادگاه CAS طرف خواهیم بود. این پول ها که در پفراینده های مختلف محکوم به پرداخت آنها می شویم حق ورزشکاران کشور ما است و آنها حق دارند که به این مسائل اعتراض می نمایند.

وی ادامه داد: مگر چقدر بودجه احتیاج است که 30 میلیون حقوق باقی ماندهمه المپین ها پرداخت شود؟ حدود 2 میلیارد تومان برای 52 نخبه ورزشی کشور ما پول زیادی است؟ حق این ورزشکاران باید پرداخت شود تا آنها بدانند در روزهای کرونایی یکی به فکر آنها است. این درست نیست که تنها یک کش و توپ تمرینی برای ورزشکاران المپیکی بفرستیم و به آنها بگوییم ما به فکر شما هستیم. واقعا درد بزرگی است که بیشتر المپین ها در فاصله یک سال تا المپیک بگویند هیچ پولی ندارند.

دارنده نخستین مدال طلای تکواندو ایران در مسابقات جام دنیای با اشاره به تفاوت درآمد ورزشکاران رشته های مختلف، گفت: در زمان حضور در تیم ملی در سال 75،76 ماهی 2500 تومان حقوق می گرفتم، اما پاداش آسیایی ما و فوتبالیست ها دو سکه و قرارداد آنها نیز 30،40 میلیون بود، اما در حال حاضر فرق ورزش های توپی با غیرتوپی خیلی زیاد شده است. آخرین قرارداد من با تیم دانشگاه آزاد در لیگ سال 85 حدود 29 میلیون تومان بود و در حال حاضر قرارداد ملی پوش در لیگ تکواندو 40 میلیون است.

عمر قهرمانی تکواندوکاران در زمان ما طولانی تر بود

وی اضافه کرد: 29 میلیون تومان آن موقع حدود 35 هزار دلار و معادل 600 میلیون حال حاضر بود. این در حالی است که بعد از 14 سال قرارداد ملی پوش ما 40 میلیون تومان است، اما قرارداد ورزشکار رشته های توپی دو تا سه میلیارد شده است. این مبلغ نوش جان فوتبالیست ها و اصلا نمی گویم چرا به آنها این مبلغ پرداخت می شود، اما باید به ورزش های دیگر توجه شود تا ورزشکاران رشته های دیگر ما سر خورده نشوند.

بی باک یادآور شد: چرا عمر قهرمانی تیمی که من در آن حضور داشتم و ورزشکارانی مانند هادی ساعی، مجید افلاکی، بیژن مقانلو و فریبرز عسکری در آن تیم بازی می کردند، طولانی بود و همه ما 12 سال عضو تیم ملی بودیم؟ دلیل آن این بود که انگیزه ما چیز دیگری بود و می گفتیم اگر پولی نمی گیریم رشته های دیگر نیز شرایطی مانند ما دارند، اما در حال حاضر می بینیم ورزشکاران ما به خاطر سختی زندگی به دنبال این هستند به جایی بفرایند که درآمد بیشتری داشته باشند.

نباید پدر خانواده میان فرزندانشان فرق بگذارد

نایب قهرمان سابق دنیا اضافه کرد: ملی پوش تکواندو ما با خود می گوید چرا باید والیبالیست ها 3 میلیارد در سال درآمد داشته باشند و ما با وجود شکستن دست و پا فقط 40 میلیون بگیریم. از حرف های من سوء تعبیر نشود و باید والیبالیست های آن پول را بگیرند، اما نباید این همه تفاوت میان پرداختی سایر رشته ها باشد. نمی شود پدر خانواده بگوید پول ندارم و برای یک فرزندش ماشین چند صد میلیونی بخرد، اما به فرزندش دیگرش بگوید برای خرید دوچرخه 500 هزار تومانی، پول ندارم.

وی توضیح داد: اصلا فوتبال را به عنوان یکی از رشته های پرطرفدار کنار بگذاریم. به چه دلیلی ورزش هایی مانند والیبال و بسکتبال مورد اقبال عمومی بیشتر قرار گرفتند؟ مگر مردم در گذشته والیبال را دوست نداشتند؟ دلیل اقبال بیشتر نسبت به این رشته این بود که یک نفر رئیس این فدراسیون شد و با تبلیغات، پخش مستقیم تلویزیونی و هزار کار دیگر علاقه مردم را به این رشته بیشتر کرد و بر حسب آن والیبال ما نیز پیشرفت کرد.

ورزشکاران المپیکی ما را در محل زندگی شان نمی شناسند

بی باک اعلام نمود: این اتفاق باید برای ورزشکاران المپیکی ما بیفتد تا آنها بین مردم شناخته شوند. در گذشته 6،7 ورزشکار در تکواندو بودیم و هر جا می رفتیم همه ما را می شناختند، اما به خدا اگر ورزشکاران درجه یک المپیکی ما را همه حتی در محل زندگی شان بشناسند. اخبار ایران را هر روز پیگیری می کنم و برنامه های تلویزیونی را می بینم. در برنامه دورهمی تلویزیون کدام یک از قهرمان دنیا رشته های رزمی و دیگر رشته ها تا به حال حضور پیدا کردند؟ هر کسی در این برنامه شرکت می نماید هنرمند، خواننده و فوتبالیست است و واقعا دلم از عدم حضور یکی از قهرمانان دنیا در این برنامه گرفته است.

دارنده یک مدال طلا و یک نقره بازی های آسیایی مطرح کرد: ورزش ما در حال به بیراهه رفتن است و ما به عنوان کسی که سال ها در این ورزش حضور داشتم از این موضوع نگران هستیم. هر جای دنیا که باشم و هر چیزی که دارم به خاطر وجود تکواندو است و به خاطر عزت و احترامی است که تکواندو به من داده است.

خیلی از جوانان با دور روز پشت خط ماندن به فکر مهاجرت هستند

بی باک در مورد بازگشت به ایران و احتمال همکاری مجدد در آینده با فدراسیون به خبرنگاران گفت: مطمئن همه دوست داریم به کشورمان خدمت و برای آن افتخارآفرینی کنیم، اما باید شرایط فراهم باشد. مهماندوست و مقانلو با تکواندو ایران قهرمان دنیا شدند و من در کنار مقانلو حضور داشتم، اما باید قبول کنیم نباید با ماهی 3 میلیون تومان که معادل 150 دلار است توقع قهرمانی دنیا داشته باشیم. این در شرایطی است که مربی خارجی فوتبال با میلیون ها دلار توانایی قهرمانی در آسیا ندارد.

سرمربی پیشین تیم ملی تاکید نمود: اینکه به مربی ایرانی بگویم هیچ پولی به تو نمی دهیم، اما به خاطر کشورت با تیم ملی همکاری کن خیلی بهتر است و عزت مربی بیشتر حفظ می شود تا اینکه با پرداخت ماهی 3 میلیون تومان از او توقع قهرمانی دنیا داشته باشیم. واحد پولمان ریال است و اینکه بحث دلار را مطرح می کنم به این خاطر است که وقتی پایمان را از کشور بیرون می گذاریم با یک ماه حقوق ایران حتی یک رستوران نمی توانیم برویم. دردآور است که منِ مربی و ورزشکار در مورد این مسائل صحبت کنم، یک ورزشکار نباید خجالت زده زن و بچه اش شود.

وی در مورد افزایش مهاجرت ورزشکاران گفت: خیلی از جوانان از کوشش برای مهاجرت صحبت می نمایند و من تا جایی که بتوانم آنها را نصیحت می کنم. هادی ساعی حداقل 4،5 سال پشت فریبرز عسکری ماند، اما وقتی به پیراهن تیم ملی رسید دیگر آن را رها نکرد. خیلی از جوانان ما در حال حاضر تا دو روز پشت خود می مانند به فکر رفتن می افتند.