پدرشان به خاطر کرونا فوت شد، مرا کتک زدند! - نوای پرنده پارسی

خبرآنلاین در ادامه نوشت: اما در این میان، بی مهری، بدبینی و خشونت علیه کادر درمان همیشه وجود داشته؛ هرچند که خودشان می گویند از قبل و در زمان تحصیل برای تمام این بی مهری ها آماده شده اند و مردم را درک می نمایند، اما این خشونت در شرایط فعلی علیه پرستارانی که ماه هاست با حقوق های کم از زندگی شان گذشته اند، بیشتر از هر وقت دیگری غیرانسانی به نظر می رسد. در این دوران هم کم نبودند اخباری که از ضرب و شتم شدید پرستاران و حتی پزشکان منتشر شدند.

وحید نصیری، معاون حقوقی پارلمانی سازمان نظام پرستاری چندی پیش از از ضرب وشتم دو پرستار در مشهد توسط همراهان بیمار خبر داده و گفته بود: نبود امنیت جانی پرسنل درمانی بیمارستان ها مبدل به یک بحران ملی شده. آستانه تحمل پرستاران اندازه ای دارد. اگر وزارت بهداشت پول ندارد معوقه های 16 ماهه پرستاران را بدهد، حداقل امنیت گروه پرستاری در بیمارستان ها را تأمین کند و اگر همین کار را هم نمی نماید، لااقل از پرستاران مضروب حمایت قانونی یا حداقل دلجویی کند. سازمان نظام پرستاری کشور نیز در گزارش های خود گفته، هفته ای نیست که دو سه مورد خشونت علیه پرستاران در مراکز درمانی اتفاق نیفتد. بسیاری از این موارد هرگز ثبت و گزارش نمی گردد.

ترسیدم از تراس پرتم نمایند

می گویند امکان ندارد در بخش اورژانس یک بیمارستان در یک شیفت کاری، همکاران ما انواع مختلفی از این خشونت ها از توهین کلامی گرفته تا درگیری های فیزیکی مانند هل دادن و بیشتر را تجربه ننمایند، اما در دوران تحصیل تاب آوری و مدارا را به ما آموزش داده اند، اما کمتر پیش می آید که پرستار با چنین بیماری مقابله به مثل کند؛ با این وجود فرهنگسازی توسط رسانه های رسمی موضوعی است که خلاء آن حس می گردد.

م. ر پرستار یکی از بیمارستان های دولتی تهران است که در هفته گذشته به شدت مورد ضرب و شتم سه نفر از همراهان بیمار قرار گرفته است. او می گوید: بیماری در بامداد آدینه با تشخیص التهاب مغز و کاهش سطح هشیاری و ابتلا به کرونا، به بیمارستان ما منتقل شد در حالی که سابقه تشنج و تب بالای 40 درجه داشت و سکته قلبی هم نموده بود. ما مجبور شدیم برای مریض احیای قلبی و ریوی انجام بدهیم، اما متاسفانه دیدیم که مریض در حال ایست قلبی است و بلافاصله اقدامات احیا را انجام دادیم که حدود یک ساعت و ربع طول کشید، اما در نهایت بیمار فوت کرد.

کادر درمان؛ زحمات و انتظارات در سال سختی و کرونا

این پرستار ادامه می دهد: دختر ایشان وارد ICU شد و یقه من را گرفت و آغاز به تهدید کرد. من چیزی نگفتم، چون درک می کردم که به هرحال پدرش را از دست داده، اما بعد برادرانش وارد شدند و سه نفری به سمت من حمله کردند و مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند. می گفتند حال پدر ما خوب بوده و کم کاری ما دلیل مرگ ایشان بوده است. در آخر من از ترس اینکه من را از تراس پایین پرت نمایند، به سمت اتاق عمل فرار کردم.

او می گوید: البته بعد از رسیدن پلیس، اظهار پشیمانی نموده و گفتند احساساتی شده اند، اما اگر قرار باشد هرکس عزیزی را از دست می دهد، دیگری را به قصد کشت بزند سنگ روی سنگ بند نمی گردد. وقتی یک نفر فوت می نماید ما درک می کنیم که همراهان عزیزشان را از دست داده اند و قبلا هم پیش آمده است که همراه بیمار توهین کلامی نماید یا هل بدهد و اگر در همان حد بود، من شکایتی نمی کردم؛ ما از اسفند ماه در بیمارستان در حال مراقبت از بیماران کرونایی هستیم و من هفت ماه است که پدر و مادرم را ندیده ام. این درست نیست که من بخاطر مرگ بیماری که تقصیر من نبوده، کتک بخورم.

یک روز هم بدون توهین نمی گذرد

خشونت علیه کادر درمان از اصلی ترین عواملی است که می تواند روی احساس امنیت در شغل و کیفیت مراقبت از بیماران، نقش مهمی ایفا نماید. فعالان این حوزه معتقد اند اصلی ترین دلیل پیش آمدن این اتفاقات وجود تنش های ناشی از بیماری در فضای کاری آنها، نگرش منفی نسب به کادر درمان و شلوغ بودن و ازدحام در ایستگاه پرستاری بوده است با این حال می گویند فرهنگسازی را راه اصلی جلوگیری از تکرار این اتفاقات می دانند.

فرشید الازمنی، معاونت اجرایی سازمان نظام پرستاری در این رابطه می گوید: تیم درمان پاسخی به این خشونت ها نمی دهند و حتی گاهی پیش آمده است که کتک خورده اند و حرمتشان خدشه دار شده است، اما به خاطر اخلاق حرفه ای و دروسی که در رابطه با رفتار با بیمار و همراهانش به آن ها آموزش داده شده است، همیشه سازش و خودداری نموده اند و نشان می دهد که پرستاری ما به سمت حرفه ای شدن رفته است.

او ادامه می دهد: ما خودمان را جای همراه مریض می گذاریم که به آن ها شوک وارد شده و عزیزشان که تا چند ساعت قبل زنده بود، از جهان رفته است. اما بحث این است که چطور فرهنگسازی کنیم که موقع بروز این شوک چطور رفتار کنیم؛ این فرهنگسازی وظیفه رسانه های رسمی است، اما هیچ اقدامی در این مورد نشده است.

با این همه، آمار دقیقی از میزان خشونت علیه کادر درمان وجود ندارد. به طور ضمنی، تنها ضرب و شتم است که خشونت محسوب می گردد، اما توهین کلامی نوعی از خشونت است که بیشتر نسبت به پرستاران رواج دارد و فعالان این حوزه معتقدند که امکان ندارد در یک روز پرستاران از این توهین ها مصون باشند.

الازمنی در این باره می گوید: به طور مثال ما به همراه مریض می گوییم که بخاطر بحث کرونا و شلوغی و سلامتی خودتان، دیدار ممنوع است، اما همراه مریض ناراحت می گردد و به ما توهین می نماید..

اما بعضی دیگر از پرستاران معتقدند که راه حل های دیگری نیز برای جلوگیری از بروز این اتفاقات وجود دارند. تجهیز کردن هر بخش به نگهبانی که در صورت بروز درگیری، مداخله کند و وجود دوربین از مسائلی است که برای پیشگیری از خشونت پیشنهاد می گردد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا