پرسپولیس گلاویز با خودی ها! - نوای پرنده پارسی

خبرنگاران؛ احسان محمدی- اگر مسئولیت بیابان صحرا را به بخش دولتی واگذار کنید بعد از گذشت پنج سال با کمبود شن روبرو می شوید! این جمله مشهور از میلتون فریدمن اقتصاددان برنده نوبل را ما ایرانی ها به خوبی درک می کنیم. اگر هنوز کسی به آن باور ندارد خوب است به حال پرسپولیس در این روزها نگاه کند.

تیمی که در پنج سال گذشته چهار بار پیاپی قهرمان لیگ برتر شده، دو بار سوپرجام برده، یک بار جام حذفی را کسب نموده و دو بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده است، دقیقاً مثل یک تیم ورشکسته با مسائل مالی دست و پنجه نرم می نماید. مگر می گردد تا این اندازه در زمین پیروز و بیرون از زمین شکست خورده بود؟ بله! می گردد. کافی است یادمان بیاید که این تیم زیر نظر دولت اداره می گردد.

پرسپولیس شبیه غول سرمستی است که بعد از پیروزی بر همه حریفان حالا دارد با خودش گلاویز می گردد و چه بسا پیروز به نابودی خودش گردد.

این بار نه توطئه رقیبان در کار است و نه AFC و عربستان و ... بازیکنان و کادر فنی و کادر مدیریتی علیه هم افشاگری می نمایند. برخی بازیکنان عدد و رقم بیشتری می خواهند، برخی تهدید به ترک باشگاه و رفتن می نمایند، کسانی دست به اعتصاب می زنند و طرفداران نگران در این میانه گاهی حق را به بازیکنان می دهند که در این آشفته بازار مالی آن ها هم پول بیشتری دریافت نمایند، گاهی شکایت می نمایند که پس آن همه دم از عشق و تعصب زدن تان چه بود؟

گاهی با جیب خودشان مقایسه می نمایند و می گویند در این شرایط کرونا و فروپاشی مالی حال هر کس بد باشد، جیب بازیکنان وضعش خوب است، گاهی علیه مدیران باشگاه شعار می دهند، گاهی می گویند اصلاً فوتبال تعطیل گردد و ...

در این مجادله می گردد به هر کدام از طرفین حق داد، پیش تر هم نوشته بودیم که در عصر حکمرانی پول، برای دل طرفدار و عشق پیراهن و ... شوخی بی مزه ای است.

ژاوی و رائول و گواردیولا و باتیستوتا و دونادونی و ... هم در سال های پایانی فوتبال به کشورهای حوزه خلیج فارس آمدند و نان و خاویاری خوردند و رفتند. این گونه دلار جمع کردن ها طبیعی است. از سوی دیگر این کشورها برای بازیکنان ما به سکوی پرش تبدیل شده اند. نیم بیشتر لژیونرهای فوتبال ما حتی اپر در تیم ملی درخشیدند از لیگ های عربی راهی اروپا شدند اما موضوعی که اینجا جلب توجه می نماید غلبه دلار بر افتخار است.

چند بازیکن پرسپولیس در روزهایی دارند باشگاه را به خاطر درآمد بیشتر ترک می نمایند که تا چند هفته دیگر این بخت را دارند که لیگ قهرمانان آسیا را فتح نمایند. عظیمترین افتخار باشگاهی در فوتبال ایران که آخرین نسل فاتح آن الان بالای 50 سال سن دارند!

چطور ممکن است یک بازیکن فوتبال چنین موقعیتی را به آسانی هدر بدهد؟ یعنی واقعاً فوتبال را فقط یک حرفه برای درآمد نگاه می نمایند و برایشان مهم نیست که بعد از بازنشستگی در ویترین افتخاراتشان جام ارزشمندی باشد یا نه؟

این فقدان عطش و ولع جای تعجب دارد وگرنه هیچکس از پول بدش نمی آید و اتفاقاً در این روزها حتی پرهیزگارترین آدم ها هم می دانند بدون آن زنده ماندن مقدور نیست چه رسد به زندگی کردن!

پیش از این بازیکنان به مراتب عظیمتری مانند علی دایی، کریم باقری، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، ناصر محمدخانی، فرشاد پیوس، مهدی طارمی و ... هم پرسپولیس را ترک نموده اند و به تیم های دیگر رفته اند و پرسپولیس کماکان عظیم مانده است، غیر از این است که همین تیم بدون علی علیپور، مهدی ترابی و علیرضا بیرانوند سه ستاره کلیدی به فینال آسیا رفت؟ حالا دیگران هم می توانند بروند اما سوال کماکان به جاست که چرا بازیکنان ایرانی این همه زود اشباع می شوند و واقعاً برای یک مشت دلار به راحتی از افتخار می گردد گذشت؟ لابد می گردد!

bestcanadatours.com: تور کانادا | با تور کانادا سفر کنید، ویزای کانادا، تور کانادا ارزان، قیمت تور کانادا نوروز، بهار، پاییز، تابستان، زمستان را با ما تجربه کنید.