جام سرخ، دو معمای بدون پاسخ - نوای پرنده پارسی

سام ستارزاده| مشخص تکلیف قهرمان ها، صعود-سقوط کننده ها و راه یافتگان به تورنمنت ها بین المللی، بزرگترین چالش فدراسیون ها و سازمان دهندگان اغلب لیگ ها در سرتاسر دنیا است که تحت تأثیر شیوع کروناویروس، انتها یافتن آنها در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. در کشورهایی نظیر ایتالیا، شرایط به گونه ای پیش می رود که حتی آغاز فصل جدید مسابقات نیز ممکن است با چالش روبرو گردد.

در چنین وضعیتی حتی فدراسیون دنیای فوتبال با وجود گذشت تقریباً یک ماه از توقف دیدارهای رسمی فوتبال در اروپا، از وضع تصمیمی رضایت بخش عاجز مانده است. الکساندر چفرین، رئیس یوفا نیز مخالف سرسخت نیمه تمام ماندن فصل فوتبالی است و به خسارت اقتصادی ناشی از این رخداد احتاقتصادی توجه زیادی دارد. با این وجود به نظر می رسد حداقل بعضی از کشورها باید خود را برای الغای لیگ امسال خود آماده سازند.

در ایران نیز خط انتها بحران کرونا فعلاً با چشم دیده نمی گردد. عدم حمایت اقتصادی دولت از مردم جهت ترغیب آنها به رعایت قرنطینه، شوربختانه منجر به تداوم نه چندان کوتاه مدت اپیدمی این ویروس در کشور خواهد بود، از این رو لیگ برتر که آغاز آن با یک تأخیر یک ماهه بی سابقه همراه بود و در طول برگزاری آن نیز بازی های زیادی به بهانه هایی نظیر آلودگی هوا و شرایط جوی نامناسب لغو شدند، روزبه روز به یک دوراهی چالشی نزدیک می گردد؛ اتمام فصل بدون معرفی نکردن قهرمان و در نظر دریافت جدول کنونی لیگ به عنوان جدول نهایی. هرچند پیشنهادهایی عجیب و خلق الساعه از سوی نهادهای تصمیم گیرنده گوناگون مطرح می گردد، اما بعید است سازمان لیگ نسخه ای غیر از این دو گزینه روتین بپیچد.

به این ترتیب پرسپولیس شاید برای سومین مرتبه در دو سال گذشته برای جام قهرمانی از اسنپ باکس استفاده کند. بعد از صدرنشینی میلیمتری در انتها نیم فصل نخست، ارتش سرخ در نیم فصل دوم از 4 رقیب مستقیم خود در راه قهرمانی، مقابل 3 تیم در بازی رودررو دست پر صحنه رویارویی را ترک نموده و تنها به استقلال امتیاز داده. با این حال کم نیستند فوتبال دوستانی که به صرف اختلاف امتیاز دورقمی با سایر رقبا، سرخپوشان را شایسته قهرمانی لیگ برتر بدون در نظر دریافت 9 هفته برگزارنشده فصل ندانند.

هزاران کیلومتر آن سوتر و در جزیره مه گرفته سرخ های دیگری هم هستند که قهرمانی آنها تحت تأثیر تعطیلی اجباری دنیا ورزش قرار گرفته. البته داستان سرخ های بندر لیورپول انگلیس به مراتب تراژیک تر از سرخ های تهران است. لک لک های لیگ جزیره برای تثبیت قهرمانی خود در فصل روی کاغذ، تنها به 2 پیروزی احتیاج داشتند. آنها مانند همرنگ های شان در ایران به فتح هرساله لیگ عادت نداشتند؛ بلکه سه دهه در حسرت اضافه کردن جام لیگ برتر به کلکسیون افتخارات خود به سر بردند.

بی شک جشن قهرمانی فصل جاری برای هواداران چندآتشه لیورپول به مراتب دلچسب تر خواهد بود تا تیفوسی های پرسپولیس. با این حال هیچ لیورپولی ای از یک قهرمانی نصفه کاره استقبال نمی کند. کسی منکر این حقیقت نیست که تیم ویرانگری که یورگن کلوپ 4 سال برای ساختن آن عرق ریخته، در سالی که گذشت، کابوس تمام باشگاه های انگلیسی بود. با این وجود یک قهرمانی شبهه انگیز برازنده باشگاهی در قامت و قواره لیورپول دانسته نمی گردد.

شاگردان کلوپو در یک ماه پیش از تعطیلی کرونایی 3 بر صفر به واتفورد قعرنشین باختند، به دست اتلتیکومادرید از لیگ قهرمانان اروپا حذف شدند و جام حذفی انگلیس را هم از دست دادند. این نتایج هرچند موقتی باشند، دال بر این هستند که اگر لیگ جزیره ادامه می یافت، لیز خوردن جام قهرمانی از دستان سرخ های مرسی ساید هرچند اتفاق محتملی نبود، اما امکان رخ دادنش صفر هم نبود.

لیگ برتر در ایران از انگلیس بشدت پیش بینی ناپذیرتر و پرنوسان تر است. کم نبودند تیم هایی که در ادوار مختلف آن چند هفته با باخت غریبه می شدند و چند هفته با برد؛ به ویژه پرسپولیسی که در دو فصل اخیر میانگین امتیازگیری اش با رسیدن هفته های انتهای لیگ کاهش چشمگیری می یافت و امسال هم قرار بود در کوران رقابت های آسیایی و حذفی برای حفظ صدر جدول لیگ کوشش کند. عملکرد پرسپولیس و لیورپول در فصل جاری بشدت تحسین برانگیز بود، اما با این وجود به نظر هنوز برای بستن روبان های قرمز روی جام های قهرمانی، چه در ایران و چه در انگلیس، زود است.

دور زمین: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله گردشگری

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری