کتاب سبز علیه نژادپرستی، معجون هالیوودی برای تسخیر اسکار! - نوای پرنده پارسی

به علاوه اینکه کتاب سبز به غایت سرگرم کننده و هیجان انگیز است، هم برای آن هایی که علاقه به موسیقی دارند و هم برای آن هایی دوست دارند یک فیلم جاده ای عامه پسند را ببینند. فیلمی داستانگو و هالیوودی که البته پیغام های گل درشتی نیز به همراه دارد؛ معجونی از پیغام های این روزهای سینمای آمریکا بخصوص درباره سیاهان.

چندمین فیلم درباره سیاهان

همچون بلککلنسمن و اسپایدر من، کتاب سبز نیز موضوع مرکزی خود را درباره سیاهان تعریف می نماید. موسیقیدانی سیاه پوست که می خواهد با جسارت تمام به ایالت های جنوبی سفر کند و کنسرت بگذارد، ایالت هایی که در زمان داستانی فیلم یعنی دهه 60، هنوز هم نژاد پرستی بر ضد سیاه پوستان و قوانینی اینچنینی درباره این نژاد وجود داشته است.

شالوده فیلم اما تنها درباره سیاه پوستان نیست بلکه موضوعات روز دیگری در سینمای آمریکا همچون مهاجرت را هم مدنظر قرار می دهد، اما اینها تنها محورهای موضوعی فیلم است، اینکه خود فیلم چه کیفیتی دارد بحث دیگری است.

چرا خوب؟ چرا بد؟

کتاب سبز یک معجون هالیوودی است، جدا از منظر پیغام و موضوع، ساختار داستانی و روایی اثر، یک ساختار شاه پیرنگی است که سرگرمی را وجه اصلی خود قرار می دهد. به راحتی مانیفست می دهد، تغییر را در شخصیت های خود به راحتی و در مسیری ساده می سازد و تم اثر را در بخش انتهای داستان به شیوه ای سرراست بیان می نماید.

جایی که پیغام های ضدنژادپرستانه در دیالوگ های دو شخصیت اصلی فیلم گنجانده می گردد و فاقد هر نوع کیفیت دیالوگ نویسی مربوط به کاراکتر است.

فیلم در این بین گونه ای از گنگستر بازی هالیوودی را نیز دنبال می نماید که یادآور پدرخوانده، دوستان خوب و بسیاری از فیلم های اینگونه است. اما این وجه گنگستری فیلم نیز خارج از واقعیت عمل می نماید، عمل هایی که نمی تواند دال و مدلول داشته باشد، اما با این حال فیلم این نظام منطقی داستانی را با نشان دادن مستندات واقعی بودن این داستان نزد تماشاگر به فراموشی می سپارد و میخ خود را نزد مخاطب محکم تر می نماید.

بهترین سکانس؛ یک نامه عاشقانه

بهترین سکانس فیلم شاید یک سکانس ساده و راحت و ساکن است در زمانی که راننده میخواهد برای همسر خود نامه ای بنویسد و موزیسین سیاه پوست که تحصیل نموده هم هست، به او یاری می نماید تا نامه ای رمانتیک برای همسرش بنویسد.

نامه ای که با روح شخصیت راننده همخوان بود اما با سوادش نه؛ و در سکانس هوشمندانه انتهای فیلم، در یک هپی اند (انتها خوش)، همسر راننده در گوش موزیسین می گوید که از شما بخاطر نامه ها تشکر می کنم!

ویلیام بی بیانی، منتقد آی جی ان، فیلم را سطحی می داند اما عملکرد بازیگران اثر را بسیار خوب توصیف می نماید، جو مورگنسترن منتقد وال استریت ژورنال نیز فیلم را دارای قلبی گرم می داند که البته بدون جزئیات به مسائل نژادپرستانه پرداخته است.

پری ها: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری