خبرنگاران روزهای کرونایی را از یاد نبریم - نوای پرنده پارسی

پزشکی و پرستاری در زمره مشاغلی است که در نظام رتبه بندی حرفه ای اغلب کشورهای دنیا از ارزش و اعتبار بسیار بالایی برخورداراست. حساسیت و ارتباط تنگاتنگ با سلامت و جان مردم به عنوان مهمترین عنصر حیات واحدهای بنیادین و در واقع سلول های جامعه به شغل پزشکی صندلی ویژه ای بخشیده است. این روزها ایجاد شرایط همه گیری دنیای بیماری کرونا یک بار دیگر نگاه ها را به جامعه پزشکی به عنوان مبارزان خط مقدم مبارزه با بیماری و اهمیت این حرفه جلب نموده است.

در میان اخبار نگران نماینده و گاه امیدبخش از سراسر دنیا، بارها تصاویری از قدردانی مردم کشورهای مختلف از کادر درمانی این کشورها را به چشم دیده ایم، از نورافشانی روی بناهای شاخص تا تشویق های مکرر از بالکن ها و پشت بام شهروندانی که به قرنطینه رفته اند؛ تصاویری که گویای قدرشناسی از درمانگرانی است که اکنون در صف اول مبارزه با کرونا ایستاده اند.

در این ارتباط، کوثرشیخ نجدی کارشناس مسایل آموزشی می نویسد: این روزها که از ترس جان در کنجی پنهان شده ایم تا مبادا کسی از کنارمان بگذرد و مبادا با احتمالاتی به ویروس آلوده مان کند، کسانی ساعت ها و روزها است که در خط مقدم مبارزه با کرونا قراردارند؛ پزشکان و پرستارانی که عکس و کلیپ صورت های پریده رنگ و کبود شده، تن بی توان شده بر کف بیمارستان، اشک های غریبانه مادرانه و پدرانه شان را به عنوان قهرمان در صفحات مجازی مان منتشر نموده ایم.

اما به نظر می رسد این رفتار بیش از آنکه نشان قدردانی ما باشد، فقط به این دلیل است که لایک خور خوبی دارد. چرا که هنوز چندان از زمانی نگذشته که با انواع خشونت های فیزیکی و کلامی پزشکان را می نواختیم. هر کجا هم که زورمان نمی رسید در سریال طنزی که لابد عذرش موجه است تا توانستیم کوفتیم و متهم کردیم به زیرمیزی بگیری، دزدی، بیسوادی، بی مسوولیتی و بی وجدانی.

مردم را بی اعتماد کردیم، به طوری که برای یک بیماری ساده سردرگم شوند و نسخه و حرف یک پزشک دلشان را قرص نکند. از پزشکان، انسان که نه موجوداتی یا هیولاهایی ساختیم پولخوار و بی وجدان؛ اما هرگز نگفتیم که اگر شما برای فلان عمل جراحی ناچار هستید چنین مبلغ هنگفتی بپردازید، دلیلش این پزشک از خدا بی خبر نیست و این مبلغ اساسا هزینه های اتاق عمل، تجهیزات بیمارستانی، پرستار و بیهوشی و هزار چیز دیگر را شامل می گردد. نگفتیم مشکل تعرفه های عمل های جراحی در بیمارستان دولتی چقدر است که هیچ پزشکی حاضر نمی گردد ریسک یک عمل جراحی، بیهوشی بیمار، شکافتن و آنچه نمی دانیم را در چنین بیمارستانی بپذیرد.

مساله این است که ما همه واقعیت را نگفتیم. ما حقیقت را پنهان کردیم. هرگز و هیچ کجا نگفتیم چه بلایی سر یک دانش آموز می آوریم تا بتواند در رشته پزشکی قبول گردد و اساسا چرا؟

نگفتیم در روزهایی که بقیه در حال خوشگذرانی و تفریح و چرخیدن زیر باران های دو نفره شان هستند، دانشجوی پزشکی هفت سال تمام با کتاب های حجیم و جنازه های کبود شده سروکله می زند؛ با همراهِ بیماری که سرش فریاد می کشد و او را با خدا اشتباهی گرفته، کتکش می زند و دنده هایش را خرد می نماید، روبرو می گردد. نگفتیم چگونه در دوره رزیدنتی ناچار است روزی ده ها عمل را رایگان انجام دهد و کشیک های سی ساعته بایستد و در ساعات به جامانده نیز حبس گردد و درس بخواند که بعد، در محروم ترین نقاط ایران جایی که عمرا کلاهتان هم بیافتد نخواهید رفت، تازه بگردد یک پزشک طرحی.

هیچکس کشیک های طاقت فرسای اورژانس ، شب بیداری ها و نجات دادن جان آدم ها میان خون و چرک و بالاآوردن ها را نشان نداده است. اما مثلا ماشین شاسی بلند یک پزشک در چهل سالگی او به چشممان می آید؛ ماشینی که بعضی در بازار با چند ماه کلاه گذاشتن و برداشتن یا سوء استفاده از بزنگاه نوسان نرخ سکه و ارز، یا چند ساختمان سازی بی کیفیت، بهتر از آن را می خرند؛ افرادی که نه جنازه می بینند، نه استرس اتاق عمل و نجات جان آدم ها را می کشند، نه خانواده شان به غیبت دائمی آنها به خاطر کشیک های پیاپی اعتراض می نمایند و نه هیچ.

منصف نبودن، خلق و خوی بعضی است. هر وقت به کسی احتیاج داریم، کسی که نجات مان دهد یا حتی برایمان بمیرد، او قهرمان ما است، اما خیلی زود فراموشش می کنیم، جایی که به روش و میل ما عمل نکند.

حتی نمی خواهیم بیشتر بدانیم. مثلا نمی خواهیم بدانیم که شرکت های عظیم بیمه چه بلایی سر پزشک و بیمار می آورند. از سویی حق بیمه را دریافت می نمایند و از آن طرف فقط بخش کوچکی از هزینه های درمانی را متقبل می شوند و همان را هم با تاخیر بیش از یک ساله به پزشکان می پردازند.

هیچ یک از ما حاضر است کالا یا خدماتش را به قیمت دو سال قبل به جامعه پزشکی بفروشد؟ اتفاقا اگر دستمان برسد بیش از ارزش واقعی را از آنها خواهیم ستاند. می بینید؟ قدردانی مان محدود به هشتک پراکنی است.

شاید بگویید پزشکانی هستند که تخلف می نمایند، اخلاق پزشکی را رعایت نمی نمایند یا زیرمیزی می گیرند. قبول. مثل خیلی های دیگر. آنها هم برآیند همین جامعه اند. محصول همین نظام آموزش و پرورش، همین صدا و سیما، همین سیاست ها و اجتماع هستند. می خواهید بگویید از سیاره دیگری آمده اند؟

اما آیا شما کسی نیستید که می خواهد فرزندش پزشک گردد؟ برایش معلم خصوصی نمی گیرید؟ وقتی با آب و تاب برایش از پزشکی حرف می زنید، دقیقا او را تشویق به داشتن چه شغلی می کنید؟ شغلی که خوب پول در می آورد یا خوب به مردم خدمت می نماید؟

جامعه پزشکی به حکم شرافت و اخلاق و با وجود همه کمبودها و مخاطرات، جسورانه در حال اجرا وظیفه و مراقبت از ما است. احتیاج به قدردانی خاصی نیست همین که این روزها را به خاطر بسپاریم و مهربان تر باشیم کافی است.

bestcanadatours.com: تور کانادا | با تور کانادا سفر کنید، ویزای کانادا، تور کانادا ارزان، قیمت تور کانادا نوروز، بهار، پاییز، تابستان، زمستان را با ما تجربه کنید.