وقتی موسیقی مرزی نمی شناسد - نوای پرنده پارسی

این کنسرت با قطعه چارداش آغاز شد، ساری گلین، مارت یالیسی، هارداسان، دشتی، شرقی، میراژ، قرنفیل و آیریلیق هم دیگر آثاری بودند که در این کنسرت اجرا شدند. این در حالی است که در بخش های مختلف این کنسرت قطعاتی در حوزه بداهه نوازی تار به مخاطبان ارائه شد.

سالار زمانیان پیش از اجرای سوز دل به عنوان قطعه ششم این کنسرت گفت: قطعه بعدی را به استادم کیوان ساکت آهنگساز این اثر، تقدیم می‌کنم و از حضورشان در این کنسرت واقعا خوشحالم.

وی در بخش دیگری از برنامه هم بیان کرد: این اجرا به زودی با همین رپرتوار در آذربایجان و نخجوان در شهرهایی چون باکو روی صحنه خواهند رفت.

شهریار ایمانف در انتهای این کنسرت درباره شناختش از موسیقی ایران گفت: من موسیقی جهان را خیلی پیگیری می‌کنم که در مورد موسیقی ایران نیز اوضاع همین گونه است. من همیشه سعی کرده ام از هر موسیقی در هر جای دنیا یاد بگیرم و در موسیقی خود از این تجربه ها استفاده کنم.

وی گفت: موسیقی مقامی ایران و آذربایجان بسیار به هم نزدیک است. تاریخ موسیقی ایران و آذربایجان همواره گفتمان های زیادی را داشته اند و این موضوع درباره موسیقی ترکیه و تیریز و ارومیه هم صدق می‌کند. موزیسین‌ها زیادی در همه تاریخ در ایران و آذربایجان رفت و آمد کرده اند که نتیجه اش نزدیکی فرهنگ موسیقایی دراین فرهنگ بوده است. شاید شاخص ترین این نزدیکی‌ها در تار است. تار آذری وتار ایرانی هر دو نزدیکی های زیادی به هم دارند. تار آذری در آغوش و تار ایرانی روی زانو نواخته می‌شوند و صدا و آواهایشان بسیار نزدیک اند. در این کنسرت همه تلاش ما بر این بود که این نزدیکی و دوستی دو فرهنگ ایران و آذربایجان را به نمایش بگذاریم.

ایمانف با قدردانی از سالار زمانیان برای برگزاری این کنسرت اظهار کرد: موسیقی هیچ مرزی نمی‌شناسد و برای انسانهاست. موسیقی تنها هنری است که در جهان در پی صلح است و انسانها را به آرامش و دوستی دعوت می کند. به هر حال همه تلاشمان در این کنسرت این بود که پلی میان فرهنگ غنی ایران و آذربایجان باشیم.

بهنام ابوالقاسم نوازنده پیانو، آتنا اشتیاقی نوازنده ویولنسل، داریوش حجازی نوازنده ویولا، تینا جامه گرمی نوازنده ویولن و نیما زاهدی نوازنده ویولن هنرمندانی بودند که در این کنسرت به عنوان گروه اجرایی حضور داشتند.