کاسبان منع کاندیداتوری روسای قوا - نوای پرنده پارسی

اعتماد در ادامه نوشت: دومی را، اما همین دو، سه هفته گذشته به نقل از سیدحسین نقوی حسینی، نماینده اصولگرای ادوار هشتم، نهم و دهم مجلس شنیدیم، آن هم با این تاکید که بدون درنظر دریافت آنچه استمزاج عنوان نموده، جلیلی بالاتر از قالیباف و البته پس از رییسی، اولویت دوم اصولگرایان است و تنها کاندیدای اصلی جناح راست در انتخابات ریاست جمهوری 96 از شانسی بیش از جلیلی برخوردارست که او هم از آنجا که نه فقط همچون قالیباف، رییس یکی از قوای سه گانه بلکه درمقام رییس قوه قضاییه مشخصا از منصوبان رهبری است و به تعبیری موضوع اصلی آن استمزاج.

فارغ از این، اما نکته دیگری محل تامل است که فراتر از این موضع گیری های انتخاباتی به روشنی جانبدارانه حائز اهمیت است و آن اینکه صحت توامان این دو گزاره منطقا ناممکن است.

ناممکن است که هم بپذیریم اصولگرایان با یک اتوبوس دوطبقه که سرنشینانش را کاندیدا های ریاست جمهوری سیزدهم تشکیل می دهند، حرکت شان را به سوی انتخابات 1400 شروع نموده اند و چنانکه این روز ها بسیار می شنویم احتمالا می خواهند با سازوکاری شبیه به آنچه دوره دوازدهم رقم خورد درنهایت با نظرسنجی از میان خیل مشتاقان هرکه بالاتر ایستاد را گزینه اصلی و نهایی معرفی نموده و باقی به نفع او کنار بکشند و هم باور کنیم آن طور که نقوی حسینی گفته، پس از ماجرایی که پیرامون کاندیداتوری احتمالی پرویز فتاح رقم خورد و او- خواسته یا ناخواسته- از گردونه رقابت حذف شد حالا تنها 3 اصولگرا کاندیدای ریاست بر قوه مجریه مملکتند.

درحالی که 2 نفر از این فهرست جمع و جور را روسای دو قوه مقننه و قضاییه تشکیل می دهند و نفر سوم هم کسی نیست مگر سعید جلیلی؛ نفر سومی که چنانچه اشاره شد اولا اولویت سوم اصولگرایان نیست و شانس دوم است ثانیا دو گزینه دیگر، یکی به واسطه آنکه مستقیما منصوب رهبری است و دیگری از آنجا که ریاست بر قوه ای کلان، چون مجلس را برعهده دارد، صلاح نیست وارد رقابت شوند و این یعنی اصولگرایان نه یک اتوبوس دوطبقه بلکه درمجموع حتی دو گزینه را هم روی میز ندارند که مثلا از میان آن ها دست به انتخاب بزنند؛ تکلیف شان روشن است و همین است که هست؛ سعید جلیلی، کاندیدای اول و آخر جناح راست است برای انتخابات ریاست جمهوری 1400!

این البته یک قاعده پذیرفته است که قضاوت در کار گزارشگری سیاسی و تحلیل امور سیاست چندان منطقی و اصولی نیست و بهتر آنکه تا می گردد از چنین قضاوتی پرهیز کنیم؛ به خصوص آنجا که موضوع این قضاوت به مسائلی، چون انتخابات مربوط باشد که از یک سو به نحوی به رایزنی ها و تعاملات پشت پرده وابسته است و از دیگرسو به هر روی امری است که در آینده رقم خواهد خورد.

با این حال، اما واقع امر است که پذیرفتن گزاره دوم و اینکه سعید جلیلی تنها گزینه اصولگرایان برای انتخابات ریاست جمهوری پیش روست و کنار زدن گزاره نخست مبنی بر به راه افتادن اتوبوس اصولگرایان به سوی پاستور 1400 به این معناست که عملا هر آنچه تا به امروز در نسبت این انتخابات و جناح راست خوانده و شنیده ایم و نیز هر آنچه گفته و نوشته شده را یک سرکنار بگذاریم و قول و ادعای سیدحسین نقوی حسینی را ملاک قرار دهیم.

حتی فراتر از آن، این ترجیح به نحوی به معنای آن است که سابقه و گذشته اصولگرایان را در چندین و چند دوره انتخابات پیش از اینکه همیشه شاهد تعدد کاندیدا های اصولگرا بودیم و بعضا مهم ترین مشکل آن ها را دستیابی به اجماع روی گزینه واحد یافته ایم، کنار بگذاریم تا آنچه به سود سعید جلیلی است به عنوان واقعیت بیرونی جا بزنیم.

همین حالا اگر بخواهیم به جز این دو گزاره، نگاهی به صحنه انتخابات بیندازیم و از آنچه تا اینجای کار رقم خورده، بگوییم، لاجرم باید از فهرست بلندبالای کاندیدا های جناح راست بگوییم و صف درازی که آن ها از ماه ها پیش تشکیل داده اند. چنانکه چندماه پیش در همین مطبوعه و از قضا در همین صفحه 3 روزنامه اعتماد در گزارشی که با تیتر همه عشاق خدمت منتشر شد از 30 تا 50 گزینه احتمالی انتخابات پیش رو نوشتیم و اینکه دست کم دو سوم این تعداد را دست راستی ها تشکیل می دهند.

این، اما تنها اعتماد به عنوان یک روزنامه اصلاح طلب یا حتی چهره های سیاسی جناح چپ نیستند که احتمالا در گزاره دوم بیش از گزاره نخست، تردید خواهند کرد. چنانکه دیروز حمیدرضا فولادگر، نماینده اصولگرای چند دوره اصفهان در مجلس شورای اسلامی نیز شانس سعید جلیلی را به عنوان یگانه گزینه جدی اصولگرایان زیر سوال برده و فراتر از آن، او را متهم نموده که خود یا دست کم نزدیکانش هستند که یک طرف بازی دوقطبی سازی برای انتخابات پیش رو ایستاده و در آتش آن می دمند.

این عضو جامعه اسلامی مهندسین اگرچه تاکید نموده که عده زیادی از نیرو های اصولگرا معتقدند مصلحت نیست که روسای قوای مقننه و قضاییه نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند؛ چون آن ها مسوولیت مهمی در آن قوا دارند؛ بنابراین اولویت آن است که آقایان قالیباف و رییسی از ظرفیت خودشان در مناصب کنونی استفاده نمایند و اصولگرایان در حوزه ریاست جمهوری باید سراغ فرد دیگری بروند، اما در عین حال از گروه دیگری هم سخن گفته و معتقدند: باید از بین آقایان قالیباف و رییسی، یک نفر در انتخابات نام نویسی کند.

این چهره اصولگرا همچنین به گروه سومی اشاره نموده که نگاه شان تا البته صرفا میانه راه شبیه به سعیدجلیلی است. گروهی که معتقدند باید قالیباف و رییسی را به حال خود بگذاریم و سراغ گزینه دیگری برویم. اما یک نکته مهم تر در این اظهارات فولادگر، نیمه دوم این رویکرد است و آنجا که لزوما به سعید جلیلی به عنوان تنها گزینه به جز رییسی و قالیباف ختم نمی گردد.

این نماینده ادوار مجلس اگرچه شبیه به نقوی حسینی معتقد است که اصولگرایان نباید از رییسی و قالیباف برای انتخابات ریاست جمهوری دعوت نمایند، اما با این گزاره نیز موافق نیست که اگر روسای قوای مقننه و قضاییه کاندیدا نباشند پس گزینه ای جز آقای جلیلی نمی ماند.

او هشدار داده است: می خواهند در ذهن مردم جا بیندازند که اگر از بین قالیباف و رییسی کسی نامزد انتخابات نگردد، اصولگرایان نامزد دیگری جز سعید جلیلی ندارند. بعد هم افکارعمومی را به سمت دلخواه خود جهت بدهند در نهایت یک دوقطبی انتخاباتی درست نمایند که یک قطبش سعید جلیلی باشد!

اینکه به واقع چنین سناریویی در ذهن حامیان جلیلی طراحی شده یا خیر، پرسشی است که نمی توان به آن با قطعیت پاسخ داد، اما درصورت صحت آن شاید بتوان احتمالی دیگر را نیز پیش کشید؛ اینکه منبع انتشار اخبار مربوط به منع کاندیداتوری رییسی و قالیباف هم جایی در حوالی سازندگان آن سناریوی احتمالی باشد.

دور زمین: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله گردشگری

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری