در مورد تکنولوژی HDR در تلویزیون چه میدانیم؟ - نوای پرنده پارسی

یکی از مشکلاتی که خریداران و کاربران تلویزیون در دنیا به صورت عام و در ایران به صورت خاص‌تر داشته‌اند، آشنایی با فناوری‌ها و ویژگی‌های تلویزیون‌های جدید و بعد از آن تهیه برنامه‌ها، DVDها، بلو ری ها و ویدئوهای دانلودی متناسب با این ویژگی‌های تلویزیون‌شان بوده است.

زمانی فناوری سه‌بعدی خیلی مورد توجه بود. اما کوتاه‌زمانی بعد، با توجه به دشواری تهیه محتوای سه‌بعدی و گران بودن مثلا بلو ری های آنها یا ضرورت صرف پنهای باند خیلی زیاد برای دانلود آنها و شاید مهم‌تر از همه لزوم تحمل یک عینک در هنگام تماشای محتوای سه‌بعدی، خیلی زود تلویزیون‌های سه‌بعدی آن شکوه اولیه خود را از دست دادند. یعنی کاربران فهمیدند پولی را که صرف محتوای سه‌بعدی کرده‌اند، فقط برای یک بازی و سرگرمی چند جلسه‌ای بوده و بس!

بعد از آن داشتن تلویزیون‌های 4K مد شد. تلویزیون‌هایی که 4 برابر تلویزیون‌های معمول فول اچ دی، تراکم پیکسل داشتند. مسلما این تلویزیون‌ها خیلی گران‌تر از تلویزیون‌های مشابه بودند. اما مشکل باز هم این است که برنامه‌های تلویزیونی معمولا 4K‌ نیستند، دانلود یک فیلم 4K پهنای باند زیاد می‌خواهد و همچنین تا کیفیت 4K یک فیلم بیاید، ما خواهی نخواهی به خاطر نداشتن شکیبایی زیاد، کیفیت‌های پایین‌تر را دانلود کرده و دیده‌ایم. پس در واقع باز هم پولمان را صرف فناوری‌ای کرده‌ایم که 90 درصد اوقات از آن استفاده نمی‌کنیم.

حالا مد و رویکرد جدید‌تر تلویزیون‌های HDR است. اگر با واژه‌های مربوط به عکاسی آشنایی مختصری داشته باشید، می‌دانید که HDR مخفف High Dynamic Range است. یعنی اگر ما کاری کنیم که تصویر طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها را به صورت پویا داشته باشد و تصویری شفاف‌تر داشته باشیم، یک تصویر HDR ساخته‌ایم.

منتها در عکاسی معمولا HDRها کاذب و تصنعی ساخته می‌شوند، اما تلویزیون‌های HDR، آمده‌اند که تصاویری با طیف رنگی وسیع واقعی نمایش بدهند.

شما اگر یک بار هم شده، از یک تلویزیون HDR، یک ویدئوی HDR را تماشا کنید، می‌بینید که واقعا کیفیت تصاویر مجذوبتان می‌کند.

منتها اینجا باز هم مشکلی که ما داریم، تهیه محتوای ویدئویی HDR است. مشکل بعدی برای کسانی است که می خواهد تلویزیون جدید بخرند.

متأسفانه رویکرد شرکت‌های تلویزیون‌ساز این است که فناوری HDR را فقط در تلویزیون‌های 4K بگنجانند. در حالی که اصلا چنین چیزی لازم نیست. یعنی واقعا لازم نیست که ارائه طیف رنگی وسیع‌تر و شفاف‌تر را فقط به تلوزیون‌های با تراکم پیکسل بالا کرد و این دو چیز، از هم جدا هستند.

یک مثال: نت‌فلیکس پخش جاری ویدئو و برنامه تلویزیونی HDR دارد. منتها شما می‌توانید به غیر کیفیت پخش 4K، در کیفیت پخش 1080p یا 720p هم، ویدئوی HDR از نت‌فلیکس تماشا کنید.

اما به نظر می‌رسد که شرکت‌های بزرگ رویکردی منضفانه مثلا ساختن تلویزیون 32 اینچ HDTV یا قابلیت HDR را هیچگاه در برنامه خود قرار بدهند.

فناوری‌های خوب را آنها برای تلویزیون‌های عریض و گران خود کنار می‌گذارند!